دلی برای سپـردن به آن دیـار نداشت            برای لحـظۀ رفـتن دلش قـرار نداشت

امیر هیچ به‌جز زخـم بی‌شمار نخورد            امیر هیچ به‌جـز درد بی‌شـمار نداشت

شبـانه‌های عـلی مثل روز روشن بود            اگر که پنـجـره‌ها پـردۀ غـبـار نداشت

نه در خیال خلافت که پیش چشمش این            به قدر وصلۀ یک کفش اعتبار نداشت

و کـیـنه‌ها همه یک تـیغ شد فرود آمد            که چیز دیگری از کوفه انتظار نداشت